นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
3,100
ผู้เข้าชมเดือนนี้
10
ผู้เข้าชมรวม
3.1K
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 23 ก.พ. 56 / 22:01 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คำเตือน / กฏ
-ฟิคสั้นเรื่องนี้ ไรท์เน้น ความหื่น เป็นเรื่องที่ 3 ค่ะ
-ฟิคสั้นเรื่องนี้แต่งขึ้น เนื่องจากวันฮาโลวีน
-ฟิคสั้นเรื่องนี้เป็นคู่ของ Sebastian x Ciel ใครที่ไม่เคยดูก็พยายามเข้าใจเน่อ(- -)
-อ่านแล้วก็กรุณาเม้นด้วย (_ _;;) // โค้งงงง.
-ฟิคเรื่องนี้เน้นแนว YAOI (ชายรักชาย) รับไม่ได้ก็กดออกไปได้เลย ^_^
-no copy! noเกรียน (ขอร้องอย่างสุดซึ้งเลยล่ะค่ะ T^T)
*อันนี้สำคัญอย่างยิ่งยวด!!! ห้าม copy!! มันลำบากเหมือนกันนะคะ กว่าจะออกมาแต่ละฉาก กรุณาอย่าเผยแพร่ ณ ที่อื่น แม้ในกล่องคอมเม้นก็ตาม เพราะมันเป็นสิทธิ์ส่วนตัวค่ะ!!!*
-ห้ามนู่นห้ามนี่เยอะแยะไปหมด~ หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ ^-^
My Banner
อาจไม่สวยเท่าไหร่น้าาา ^_^
Thank you Theme
-
-
คือขอโทษนะคะ **
เนื่องจากบทความเรื่องนี้ถูกแบนค่ะ ขอตัด nc ออกไปเลยนะคะ
และไรท์เองก้ไม่มีเวลามาแก้ไขด้วย.. เรียนๆ สอบๆ
ทำให้นิยายเรื่องนี้ลงได้ไม่ถูกเทศกาลขอโทษจริงๆนะคะ ^^//`
href=" http://image.dek-d.com/25/2824705/109904637" type="image/x-icon" />
href=" http://image.dek-d.com/25/2824705/109904637" type="image/gif" /> เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Image/Character
Name : Sebastian Michaelis
Status : Butler,Jackal,Seme
Character : Be jealous his Master.(O_O!)
Name : Ciel Phantomhive
Status : Master,Cat,Uke
Character : With Dignity.And Innocent.(><)
ณ คฤหาสน์แฟนท่อม ลอนดอน 10:00 AM
1 วันก่อน ฮาโลวีน
‘ก๊อกๆๆๆ’
“นายน้อยขอรับ”
“...”
‘ก๊อกๆๆๆ’
“นายน้อยขอรับ..สายแล้วนะขอรับ”
‘แอ๊ด~’
“อืม~”
ร่างบางครางออกมาเบาๆบ่งบอกถึงอาการขี้เซา
“นายน้อย..นอนต่อไม่ได้แล้วนะขอรับ..นายน้อย”
“โอ๊ยยย! ปลุกทำไมนักหนาห๊ะ - -+++”
ชิเอล เมื่อถูกปลุกจนตื่นขึ้นกลางคันจากฝันดี ด้วยความงัวเงียก็พลันพาลใส่พ่อบ้านหนุ่ม
“สายแล้วขอรับ ^^”
ร่างสูงได้แต่ตอบพลางยิ้มบางๆให้ผู้เป็นนายเพราะรู้นิสัยของเจ้าตัวดี
“วันนี้มีกำหนดการอะไรบ้างล่ะ -*-”
ชิเอลถามอย่างไม่สบอารมณ์พลางหลับตาให้พ่อบ้านของตนทำหน้าที่เปลี่ยนชุดให้
“ขอรับ..ช่วงเช้านี้ยังไม่มีกำหนดการที่แน่ชัด..ส่วนช่วงดึก 4-5 ทุ่มจะมีกิจกรรม Countdown To Halloween
(นับถอยหลังสู่วันฮาโลวีน)เลดี้อลิซาเบธ เจ้าชายโซมา ท่านราอุล และตระกูลทรานซี่ก็เข้าร่วมด้วยขอรับ”
“ครืด~ ชึบ!~ ชึบ!~”
เซบาสเตียนอธิบายอย่างกระจ่างหลังผูกโบว์สีดำเข้ากับบริเวณคอปกชุดโค้ทหนาสีน้ำเงินพอดีตัว
“ไม่! ฉันไม่ไปเคาท์ดาวน์อะไรนั่นทั้งนั้นล่ะ นายอยากไปก็เชิญ..”
“ไม่ได้ขอรับ ^^ เพราะถ้าคนเมืองจับได้เรื่องความสัมพันธ์จอมปลอมของนายน้อยกับเลดี้อลิซาเบธแล้วล่ะก็..”
“ก็ได้ๆๆๆ-*- ”
“^^~”
“เตรียม ดาร์ก ช็อคโก้ แล้วก็ริสเตรทโต้ ไปให้ที่ห้องทำงานให้ด้วย..ฉันเครียด -*- ”
“แต่ว่า กาแฟนั่น..”
“เหอะน่า - -”
“ขอรับนายน้อย.. ^^”
ร่างสูงยิ้มกรุ้มกริ่มพลางใส่ถุงเท้าให้ชิเอล
“ยิ้มอะไรของนาย - -+ ?”
“เปล่าขอรับ ^^’”
“...”
‘ครืด~ กึก! ครืด~ กึก! ชึบ! ชึบ!’
“เรียบร้อยแล้วขอรับ..”
พ่อบ้านหนุ่มเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบหลังจากใส่รองเท้าบูทหนังส้นต่ำสีบราวน์นี่อย่างดีพร้อมถุงมือ
lined glove สำหรับตระกูลผู้ดีในลอนดอนให้กับคนตัวเล็กบนเตียง
ร่างบางลุกขึ้นพลางหยิบผ้าปิดตามาปกปิดดวงเนตรประทับตราสัญลักษณ์พันธะสัญญาอันน่ารังเกียจ พร้อมหยิบแหวนประจำตระกูลมาสวมใส่ที่นิ้โป้งซ้าย อีกทั้งยังเหลือบมองเซบาสเตียนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา ก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไปนอกห้อง
“หึ..นายน้อย”
ร่างสูงพึมพำออกมาเบาๆพลันเดินมาหน้าประตูเฝ้ามองผู้เป็นนายจนสุดทางเดิน
“สายตาแบบนั้น..อย่าหวังว่าผมจะใจอ่อนนะขอรับ...”
.
.
.
.
ห้องทำงาน 10:30 AM
‘ก๊อกๆๆ’
“ขออนุญาตขอรับ..”
พ่อบ้านหนุ่มประจำคฤหาสน์ขออนุญาตเข้ามาในห้องพร้อมถาดใส่ของอาหารเช้า
“นายน้อยขอรับ ยอร์คเชอร์ พุดดิ้ง..มัฟฟิน..โกโก้ร้อนขอรับ..”
“นี่นาย!ฉันบอกแล้วไง!!”
“ไม่ได้ขอรับ..นายน้อยควรดื่มโกโก้แทนริสเตรทโต้..จะได้พลังงานมากกว่าหลายเท่านะขอรับ”
เซบาสเตียนเหยียดนิ้วชี้เรียวทาบปากพลันขยิบตากระซิบบอกผู้เป็นนายก่อนเดินลดตัวถอยหลัง ยืนชิดกับอีกมุมหนึ่งของห้อง
“ชิ -*-”
ชิเอลหงุดหงิดก่อนที่จะทานอาหารเช้าที่พ่อบ้านของตนนำมาเสิร์ฟ
.
.
.
30 นาทีผ่านไป~
“นายน้อยขอรับ..”
“อะไร -*-!?”
ชิเอลถามเสียงขุ่นเมื่อถูกขัดจังหวะขณะที่ตนกำลังจิบโกโก้ร้อน
“เราไปเตรียมการสำหรับเคาท์ดาวน์สู่ฮาโลวีนคืนนี้กันเถอะขอร้าบบบ >O<”
“เห้อออ~ สถานที่ล่ะ -.-?”ร่างบางถามด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
“ส่วนหน้าคฤหาสน์ขอรับ”
“แล้ว..สามคนนั้นล่ะ?”
“ทั้งสามกำลังเตรียมสถานที่สำหรับงานคืนนี้กันอยู่ขอรับ”
“เห้อ~ ก็ได้ๆๆ ปล่อยไว้แบบนั้น เดี๋ยวก็พังหมดพอดี -*-”
“หึหึ~ นั่นสินะขอรับ”
.
.
.
ลานหน้าคฤหาสน์แฟนท่อม 12:00 AM
‘ตู้มมม! โครมมม! เคร้ง! ตู้มๆๆ!!!’
เสียงอึกทึกครึกโครมปริศนาดังลั่นสนั่น ปรากฏสุนัขปีศาจสีหมอก ตัวใหญ่ กำลังพ่นไฟไล่ต้อนสามคนใช้ประจำคฤหาสน์
“เฮ้ยนี่พวกนาย!! O_O!!”
“ช่วยด้วยค้าาา นายน้อยยย~/นายน้อยขอร้าบบ ช่วยด้วยขอร้าบบ/ชิเอล ช่วยด้วยย!~”
“นายน้อยระวังขอรับ!”
ผู้ติดตามผู้นำตระกูลแฟนท่อมลนลานพลางโอบชิเอลจากด้านหลัง และใช้ดวงตาสีทับทิมลึกลับสยบหมาปีศาจที่กำลังใช้ไฟเผาผลาญทุกอย่าง
“~~ เอ๊า! เอ๊าๆๆ! เอ๋า~ เอ๋าๆ~”
วิญญาณชั้นต่ำในคราบสุนัข เมื่อโดนคำสาปก็กลับกลายเป็นชายหนุ่มผมสีหิมะ ชี้ไม่เป็นทรง ไร้อาภรณ์ปกปิดร่างกายวิ่งเข้าหาเซบาสเตียนและกระโดดโอบร่างสูง มือเรียวคล้องเข้าที่คอโดยอัตโนมัติ
“เอ๊า! เอ๊าๆ เอ๋าา~” สุนัขไร้เดียงสาตัวน้อย ค่อยๆนำใบหน้าซบเข้ากับแผงอกกว้าง
“ขอบคุณนะคร้าบ/ค้า คุณเซบาสเตีย~น/ขอบคุณมาก..เซ..บาส..เตีย~น”
‘ตึง!!!!’
ฟิเนียน เมย์ลิน และบัลโดกล่าวขอบคุณพ่อบ้านหนุ่มก่อนล้มตึงไปตามๆกันด้วยความเหนื่อยล้า
“จนได้สินะ -*-”
หลังจากที่หยุดเรื่องป่วนๆได้เรียบร้อย ทั้งหมดก็ร่วมกันจัดสถานที่สำหรับงานปาร์ตี้เพื่อการนับถอยหลัง
สู่วันฮาโลวีนคืนนี้
.
.
.
ช่วงดึก 10:35 AM
“นายน้อยขอรับ..”
“แฮ่กๆ อะ..อะไร -////- ?”
“เป็นเด็กเป็นเล็ก ดื่มแอลกอฮอล์จัดซะขนาดนี้..ไม่ดีต่อสุขภาพเลยนะขอรับ”
“แฮ่ก! ก็เพราะนายนั่นแหละ ชอบหาว่าฉันเป็นเด็กอยู่เรื่อย อึ้ก!”
ชิเอลว่าพลางยกแก้วทรงสูงบรรจุตากีล่าขึ้นกระดกเป็นแก้วที่สอง ระหว่างที่รอผู้เข้าร่วมกิจกรรมเคาท์ดาวน์
สู่ฮาโลวีน แห่งลอนดอน
“ไม่เห็นต้องดื่มเยอะขนาดนี้เลยนี่ขอรับ -w-”
“แต่มันจวนจะห้าทุ่มละนะ -*-”
“พวกนั้นคงเตรียมการสำหรับงานก็ได้นะขอรับ..เช่นว่าชุดแฟนตาซีอะไรนั่น..ของอะไรเหล่านั้นที่มนุษย์โลกหลงใหล...”
“นายคงไม่เข้าใจหรอกเซบาสเตียน..นายมันไม่ใช่มนุษย์นี่ หึ!”
“นั่นสินะขอรับ...”
“แล้วนั่นอะไรน่ะ -*-!?” ร่างบางถามพลางสอดส่องสายตามองพ่อบ้านของตนในสภาพที่มีหูลักษณะคล้ายหูสุนัขที่กำลังชูผึ่ง เข้ากับจังหวะหางที่แกว่งไปมา
“ยาเปลี่ยนพันธุ์ชั่วคราวน่ะขอรับ..มันจะสุ่มชนิดผีในวันฮาโลวีน เมื่อดื่มเข้าไป...”
“หึ! ปีศาจสุนัขจิ้งจอกงั้นเหรอ..? สมน้ำหน้า!”
“เห้ออ~ ผมอยากเปลี่ยนเป็นปีศาจเต็มตัวซะมากกว่า”
เซบาสเตียนถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยใจ
“ก็เป็นอยู่ไม่ใช่รึไง..? หึ!”
“นั่นสินะขอรับ..แล้วนายน้อยไม่สนยาปริศนานี่ซักอึกหรอขอรับ?”
“ไม่! แค่สีก็ขยะแขยงแล้ว ใครจะไปกินลง -*-”
ร่างบางตอบกลับเสียงหม่นพลางมองของเหลวสีเขียวขุ่นที่มีเพียงก้นโหลแก้ว
“นายน้อยนี่...เด็กจริงๆเลยนะขอรับ”
“เฮอะ! เอามานี่!!”
‘เคร้ง!!’
ด้วยความโมโห ทำให้ชิเอลซัดแก้วทรงสูงในมือและแย่งน้ำยาปริศนาสีเขียวขุ่นในโหลแก้วจากมือร่างสูงและยกขึ้นกรอกปากตนเอง ดื่มรวดจนเดียวหมด
“หึ! เป็นไงล่ะ!!?”
‘ตู้มม! บุ๋งๆๆ’
“ฮะๆ..น่ารักจังเลยขอรับ ^^”
เซบาสเตียนเอ่ยแซวเมื่อควันสีขาวจากการระเบิดจางลง ปรากฏเจ้านายของตนอยู่ในสภาพที่มีหูเล็กๆกำลังกลางผึ่ง ฟันเขี้ยวสองซี่ยื่นออกมาเล็กน้อย หางเรียวที่ชูอย่างสง่า
“ตัวอะไรฟะเนี่ยย -0-!?”
“แมวน้อยขอรับ ^w^”
“ชิ-*-”
“แมวเหมียวที่น่ารักของกระผม~ ^^”
“ใครของนายกัน -///-!? ”
“ยังไงนายน้อยก็ต้องเป็นของผม..ทั้งร่างกายนี้..ดวงวิญญาณนี้..”
“รู้แล้วๆละน่า -*-”
“ของกระผมคนเดียวนะขอรับบบ~ ^O^”
“เจ้าพวกนั้นยังไม่มาอีกหรอเนี่ย!!?”
ชิเอลบ่นพลางสอดส่องสายตาไปยังหน้าคฤหาสน์
“นายน้อยค้าา~ แขกผู้เข้าร่วมมาแล้วค่าา~”
เมดสาวในชุดหนังสีดำ หมวกแหลมสูง พร้อมไม้คฑาแบบเด็กๆ ตะโกนดังมาจากทางประตูคฤหาสน์ พลางวิ่งมาหาชิเอลและเซบาสเตียน ตามด้วยชาวสวน ฟิเนียนที่แต่งเป็นแวมไพร์น้อย และพ่อบ้านบัลโดในคราบซอมบี้
ที่คาบบุหรี่ไว้ไม่ปล่อย(?)
“คุณแม่มดลินลิน~ รอแวมไพร์เนียนเนียนด้วยคร้าบบ~ >O<”
“แวมไพร์เนียนเนียน รอซอมบี้โดโดด้วยย~ จ๊ากกก”
“พวกนายเล่นอะไรกันหะ!!? อย่างกับเด็ก 2 ขวบ!! -*-”
.
.
"นายน้อยค้าา~แดรกคูลา กับแฟรงเกนสไตน์ กำลังจะมาฆ่าพวกเราแล้วค่าาา~ "
"..?"
“โย่วววว ชิเอลลล~”
แขกผู้ร่วมงานตระกูลทรานซี่ในสภาพแดรกคูลาหนุ่มพร้อมล่าเหยื่อเอ่ยทักทายเจ้าของคฤหสน์ พร้อมพ่อบ้านผู้ติดตามของตนที่อยู่ในสภาพเจ้าผีตนหนึ่งที่ถูกประกอบชิ้นส่วนด้วยไฟฟ้าสถิตย์
“เฮอะ กว่าจะมา-*-”
“ก็แหม~ ฉันตัดสินใจไม่ถูกเกี่ยวกับชุดนี่~ ก็เลยให้ คลอทแต่งเป็นแฟรงเกนสไตน์ ส่วนฉันเองก็เป็นแดรกคูลาสุดหล่อนี้งายย~ ^w^ เนอะ!~ คลอทท~”
"ขอรับ.."
อลัวส์ ทรานซี่เด็กหนุ่มร่าเริงจิตใจเลือดเย็นในชุดของผีดูดเลือดผิวขาวซีดอธิบายให้ชิเอลกระจ่าง ตามด้วยเสียงยืนยันของพ่อบ้านตน
“ไม่เจอกันนาน..ฉันคิดถึงนายมากเลยน้า ชิเอลล ^O^~”
อลัวส์ว่าอย่างร่าเริงพลางวิ่งเข้ามากอดร่างบางในสภาพแมวน้อยน่ารักน่าเอ็นดู
“อ๊ะ!”
ในจังหวะที่อลัวส์สวมกอดกับชิเอลนั้นได้ฉวยโอกาสกดจูบที่คอขาวระหงส์ทำให้อีกฝ่ายร้องออกมาอย่างอดไม่ได้
“นี่นาย!!”
“แมวตัวนี้น่ารักจังคลอทท~ ฉันชักอยากได้กลับบ้านแล้วสะสิ ♥”
“อะแฮ่ม! ขอโทษนะขอรับ..นี่มันแมวของผม..”
เซบาสเตียนที่ยืนอยู่หลังร่างบางกระแอมไอขัดจังหวะขึ้น เมื่อเห็นว่าอลัวส์ได้มาร์ครอยจูบไว้ที่คอขาวเนียน
“นายน้อย..กรุณามากับกระผมหน่อยขอรับ”
“หืม-*-”
“มาเถอะขอรับ!!!..ส่วนคุณ.. คุณคงรู้สินะครับ ว่าผมจะจัดการยังไงกับรอยนั่นบนคอของนายน้อย..? รบกวนคุณสองอยู่รับแขกที่เหลือจนจบงานด้วยนะขอรับ”
“ว๊าาา~ คลอท! แมวของฉันกำลังจะถูกทำโทษล่ะ..ฮ่าๆๆ”
"ขอรับ ฮึฮึ~"
แขกผู้มาเยือนเอ่ยแซวเจ้าของงานคิกคัก กระซิบกระซาบดุจรู้กันอยู่เพียงสองคน
“อะไรของพวกนาย - -;; ”
ชิเอลเริ่มเหงื่อตกเล็กน้อย เมื่อเห็นคนรอบตัวของตนค่อยๆเปลี่ยนท่าทีไปทีละคนๆ
แต่ร่างบางหาได้สนใจสิ่งแวดล้อมรอบกายแต่อย่างใด พลันเดินในไปทางสวนหลังคฤหาสน์ ความโกรธที่ดูเหมือนจะระงับอยู่ภายใต้ใบหน้าที่ดูยิ้มแย้มตลอดเวลาของพ่อบ้านหนุ่ม ทำให้ชิเอลไม่ได้รับรู้ถึงความอันตรายที่จะได้รับเลยแม้แต่นิด
“ไว้ฉันกับคลอทจะรับแขกและอยู่จนจบงานให้เอง เซบาสเตียน!! ฮ่าๆๆๆ”
"ระหว่างนี้..เราก็มาหาอะไรทำกันเถอะขอรับ.."
""เอางั้นหรอ คลอทท~ ฮึฮึฮึฮึ"
"Yes, Your highness."
By :: BoBellBB
ผลงานอื่นๆ ของ bobellciel ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ bobellciel
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น